Wat een workation je brengt is heel persoonlijk. Hoognodige rust, nieuwe prikkels, ontspanning of juist focus. Hierbij vind ik het belangrijk om niet alleen mijn ervaringen te delen, maar ook die van anderen. Randy ging ook remote werken in Lanzarote en beleefde een bijzondere week waarover ze een gastblog schreef.
Zaterdagmiddag. Zeiknat geregend kom ik thuis na een met tegenzin uitgevoerde workout. Koud, moe en vol zelfmedelijden plof ik op de bank. Ik houd het precies 35 minuten vol om doelloos op mijn telefoon te scrollen en besef dan dat dít het moment is. In januari besloot ik namelijk om meer gebruik te maken van mijn vrijheid als zelfstandig ondernemer. Vrijheid die verder gaat dan af en toe een vrijdagmiddag overslaan of m’n werkplek thuis inruilen voor het flexkantoor om de hoek. Diezelfde middag boekte ik een ticket naar Lanzarote! Zonnestralen, tijd voor mezelf en volle focus op mijn eigen copywriting business. Achteraf gezien één van mijn beste keuzes tot nu toe.
Gelukkig slaagde poging twee wel
Lanzarote was voor mij workation poging twee, want laat ik eerlijk zijn: hoewel ik lekker kan pennen, was mijn eerste workation niet bepaald om over naar huis te schrijven. Wijk aan Zee, mei 2021: mijn vijfde maand als zelfstandig ondernemer, parttime in loondienst en fulltime jongleur met veel te veel ballen. Ballen die ik – al rennend achter de feiten aan – nauwelijks hoog kon houden. Toch boekte ik samen met twee andere meiden een midweek aan zee. We gingen aan onze bedrijven werken, sparren en van elkaar leren.
In combinatie met een doos wijn en paar kilo kaas klonk dat als een goed plan.
Een lang verhaal kort? Ik had de rust niet om mee te sparren, werd onzeker van al hún gave plannen en dacht vooral: als ik nu gewoon mijn werk voor klanten oppak, heb ik volgende week thuis vast meer rust voor dit creatieve gedoe. Drie keer raden hoe succesvol die keuze was.
Achteraf gezien trouwens wel. Ik kwam uitgeput thuis en heb even flink gejankt, maar besloot de volgende dag ontslag te nemen. Mijn eerste workation was de druppel om de sprong te wagen: fulltime ondernemerschap.
Tijd voor mezelf en focus op mijn bedrijf
Bijna een jaar later en lang niet meer dezelfde persoon en ondernemer als in dat huisje aan zee, koos ik voor Lanzarote. Dit keer in m’n eentje. Waarom?
– Ik echt even een bubbel nodig had: geen klanten, maar mijn eigen bedrijf
– Ik toe was aan tijd voor mezelf en benieuwd was wat dat met me zou doen
– Omdat het kan.
Goed om te weten: dit was dan ook mijn doel voor deze workation. Ik wilde niet mijn ‘gewone werk’ doen, maar juist tijd maken om aan mijn bedrijf te werken. Wat vind ik leuk en wat minder, hoe kan ik meer voor mijn klanten betekenen en wat betekent dat voor mijn aanbod en werkwijze? Vanaf dat moment ging m’n hoofd al ratelen: ik wilde gelijk zóveel doen. Via Instagram kreeg ik de Workation-tip om niet te veel druk op mezelf te leggen en gewoon te kijken hoe het loopt. Zorgen dat niets écht hoeft en er zo uithalen wat erin zit. De weken ervoor vertelde ik mijn klanten vast dat ik in maart een week uit de lucht zou zijn. Ik concretiseerde mijn waslijst aan ideeën en vage plannen en stelde één doel! Aan het eind van de week heb ik scherp wat ik wel en niet meer wil, wat mijn nieuwe aanbod is en wat mijn vervolgstappen zijn. Dat gaf rust en tegelijkertijd bakken energie.
Ik kon niet wachten om te vertrekken en stelde ondertussen mijn omgeving gerust. Ja, het gaat goed en nee, er zijn geen relatieproblemen. “Alleen op vakantie gaan” is blijkbaar toch gek als je een relatie hebt.
Zon, Aperol Spritz en de Bachelor
Op het moment dat ik Schiphol binnenstapte, wist ik: dit wordt mijn week. Voor mijn vertrek had ik mijn plannen stiekem al verder uitgewerkt, waardoor ik ineens best een concrete to do list had voor Lanzarote. Dag 1 deed ik overigens helemaal niets: ik wandelde wat rond, genoot van de op dat moment nog zuinige zonnestralen en bestelde een Aperol Spritz om de week af te trappen. Waar ik vooraf nog het gevoel had dat ik allemaal nuttige dingen moest doen (als in boeken lezen en keihard persoonlijk ontwikkelen), plofte ik de eerste avond op de bank met een biertje, borrelplank en een nieuwe aflevering van de Bachelor. Helemaal prima, want dit was mijn week.
De volgende ochtend zou ik – met mijn zelfbedachte regel om maximaal vier uur per dag te werken – beginnen aan mijn plannen. Gewoon relaxed, in de zon.
To do’s overboord en mijn mutserige bullet journal
Zonder je kwijt te raken aan inhoudelijk geklets, besefte ik op dag 3 dat ik het helemaal anders wilde doen. Met mijn nieuwe plannen en to do’s bleef ik netjes binnen de gebaande paden, maar eenmaal op Lanzarote voelde ik dat ik groter mocht denken. Groter mocht dromen. Er was even geen afleiding of orde van de dag waarvoor m’n creativiteit snel weer terug de kast in moest. Geen klok om netjes op tijd te werken, sporten of koken. Geen deadlines, telefoontjes of afspraken. Waar thuis alles snel, volgens plan en binnen de beschikbare tijd moet, voelde ik ineens de rust om een paar stappen terug te doen. De rust van de Spaanse zon, denk ik. Weet je wat? Overboord die to do’s. Wat wil ik nu écht?
Vlak voor vertrek kocht ik in Nederland een bullet journal. Lekker mutserig, dacht ik, maar achteraf het meest waardevolle boekje dat ik nu bezit. Ik besloot de hele week mijn laptop in de kast te laten en ook echt de tijd en vrijheid te pakken om mijn plannen en dromen uit te schrijven. Precies, in dat mutserige bullet journal en zónder alle afleidingen die mijn laptop biedt. Zonder mailbox, hippe programma’s waar je alles net zo snel weer verwijdert en internet om direct vervolgstappen op te zoeken, uit te pluizen en te vergelijken.
Gewoon, mijn fancy notitieboekje en ik.
Geen één dag voelde echt als een werkdag
En zo vulde ik elke dag met zon, een koffie hier, cocktail daar, Spaanse marktjes, lunch buiten de deur of borrelplank op de bank. Maar ook een goede middag shoppen, wandelingen langs de kust en me-time in de vorm van een massage, manicure en pedicure. En jawel: alle ruimte voor die nieuwe plannen. Wie is mijn klant, waar lopen ze vast, waar willen ze naartoe? Wat zou ik aanbieden zonder rekening te houden met wat ik nu kan en weet? Of die maximaal vier uur per dag werken gelukt is? Eigenlijk was dat al gauw overboord. Met enkel en alleen een boek en notitieboekje op zak en de nodige hapjes, drankjes en zonnestralen, voelde geen één dag echt als een werkdag.
De volgende workation: zonder zelfopgelegde doelen
Mijn workation op Lanzarote is één van de beste keuzes die ik gemaakt heb. De rust van even alleen zijn, maar ook de onwennigheid die het soms meebrengt. De hele week gratis Spaanse les, met random mensen in gesprek raken of juist kunnen beslissen om die dag even niemand te spreken. Stilstaan bij waar ik thuis niet langer tijd en energie aan wil besteden of welke dingen en mensen er juist wel toe doen. Zakelijk gezien de ruimte hebben om écht out of the box te denken. De tijd hebben om iets even weg te leggen en het er later weer bij te pakken, zonder in tussentijd verdwaald te raken in de dagelijkse drukte. Hoe creatief ik thuis ook kan zijn, gaat die knop toch om als het half 6 is, er eten op tafel moet komen en die ene klant echt nog even teruggebeld moet worden.
Ik kan nu al niet wachten om plannen te maken voor mijn volgende workation! Die vervolgens ter plekke weer overboord te gooien en alles aan te grijpen wat dát moment en dié locatie me brengt.
Randy van Ekeren
Benieuwd naar andere ervaringen? Lees dan ook deze blog.
